Mięta to jedna z najstarszych roślin zielarskich na świecie. Świadczą o tym wykopaliska i zapisy w starych papisusach z XVI w pne.
Nazwę tej rośliny można znaleść w mitologii greckiej i pochodzi od imienia greckiej bogini Mintho, podziemniej kochanki Hadesa, który chcąc ochronić ukochaną przed złością swej żony zaminił ją w pachnącą miętę.
W starożytności, w czasach XVIII dynastii faraonów, w swych papirusach Eberst oprócz innych ziół, o których już pisałam i dalej będę pisała wymienił również miętę. Wtedy to uważano tę roślinę za środek do rozjaśniania umysłu i dlatego też adepci filozofii nosili wieńce na gółowach z liści mięty. Natomioast napar z tej rośliny polecano na bóle głowy. Eberst zapisał również iż mięta stosowana była jako jeden ze składników specyfików do balsamowania zwłok.
Homer natomiast pisał o robotnikach, którzy przed wizytą gości nacierali stoły mięta, bo według nich było to symbolem gościnności.
Natomiast Benedyktyni bardzo lubili śpiewać i popijali herbatkę mietową wierząc, że ich głosom doda kolorytu i czystości.
W Europie poznano miętę w XVII w. Wtedy to sprowadzono ją do Anglii jako ciekawostkę. W darze przekazał ją książę Herfordshire Janowi Ray.
Szczep mięty zaczęto uprawiać najpierw w hrabstwie Surrey w miejscowości Mitcham.
W Polscie miętę zaczęto uprawiać dopiero po I wojnie światowej, nie wiedząc nawet, że rosła u nas, lecz w stanie dzikim, no i nie pachniała tak pięknie.
Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej o tej pachnącej roślinie poczytajcie następne posty. Zapraszam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz