Bazylia ma niecodzienną historię. W Indiach jest rośliną świętą poświęconą bogu Wisznu. Hindusi wierzyli, że gdy codziennie będą zjadać po jednym liściu bazylii to zachowają zdrowie i płodność, że będzie ich chronić przed demonami, a także co najważniejsze wyrażą cześć swojej religii. Gdy przywędrowała do Rzymu stała się symbolem nienawiści. W średniowieczu wierzono, że noszenie tej rośliny /na piersiach, czy w pończosze/ zapewni powodzenie. Jest wiele gatunków bazylii. Takie jak: bazylia właściwa czerwona, cynamonowa, cytrynowa, właściwa wonna zielona, grecka i pospolita. Jej wygląd, i smak zależy od temperatury, od położenia geograficznego i od wielu innych czynników. Kolor jej jest od zielonego, aż po purpurę. W lipcu i sierpniu na szczytach pojawiają się drobne kwiatki białe lub białoróżowe. Bazylia zawiera olejki eteryczne, witaminy i sole mineralne. Dlatego tak ładnie i intensywnie pachnie, a pachnie balsamicznie i słodko. Jest rośliną jednoroczną, lubi ciepły klimat i wilgotne podłoże. Dlatego też tylko w takich warunkach rośnie dziko. W Europie zaczęto ją uprawiać w XVI wieku. Teraz ją można dostać w formie suszu, lub świeżą w doniczkach. Ale zachęcam do samodzielnego wysiewu. Zawsze co swoje to lepsze. Narazie to tyle wiadomości o bazylii. O zastosowaniu jej napiszę w następnych postach. Zapraszam do czytania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz